کروناگردی گردن گیرمان نکند - صبح مهریز

وقتی در روزگاری که روزهایش را با بنای تکرار بنا نهاده اند، به روزهای قرمز رنگ تقویم می رسیم، ناخودآگاه برای روزهای نیامده، رویاپردازی می کنیم، هر چند همه این برنامه ها در چارچوب همان روزهای تکراری است اما بهانه ای - حتی زودگذر - برای لحظاتی است که به سختی آن را سپری می کنیم و همین رویاپردازی ها باعث شده است تا ما ایرانی ها در تعطیلات کوتاه، فرصت ها را مغتنم تر بشماریم.

تعطیلات دیگری پیش رو است، از همان هایی که ما ایرانی ها از ماه ها قبل برایش برنامه ریزی می کنیم، هر چند به دلیل شرایط سفر، بیشتر برنامه ها با وقت تلف کردن در ترافیک جاده ای نقش بر آب شده و خستگی راه، تنها ره توشه سفری است که از ماه ها قبل ذوق آن را در سر می پروراندیم اما اوضاع این بار کمی متفاوت است؛ چرا که سفر در برهه کنونی فقط یک سفر نیست، خودخواهی محض است.

در شرایطی که بیشتر جوامع با شیوع ویروس کرونا دست به گریبان بوده و کادر درمانی نیز در جبهه مقدم این شیوع، روزهای بسیار سخت و نفس گیری را پشت سر می گذارد، وجود هر روز تعطیل در تقویم، به مثابه دورتر شدن پزشکان، پرستاران و سایر خدمه بیمارستان از خانواده شان است و این ما هستیم که با نوع رفتارمان، گاهی دور و گاهی نزدیک شدن این جهت را میسر می کنیم.

تعطیلات چند روزه و دو راهی ماندن و رفتن

از امروز (ششم شهریورماه) تا آخرین ساعات روز (نهم شهریورماه) روزهایی است که میان ماندن و رفتن، ستیزی نابرابر در گرفته و تجربه نشان داده است که در خانه ماندن در این نبرد، میدان را برای سفر رفتن خالی نموده است. هر کس برای اینکه در خانه نماند، بهانه ای توجیه پذیر می آورد و معتقد است با اینکه بار سفر را بسته است اما کوشش خواهد نمود همه پروتکل های بهداشتی را رعایت کند.

این روزها همان روزهایی است که به واسطه برگزاری مراسمی چون یوم العباس، زنجان میزبان خیل عظیمی از مهمانان از سراسر کشور و حتی خارج از کشور است اما به دلیل شرایط پیش آمده، مسئولان استان بارها اعلام نموده اند که در این ایام، شهر شور و شعور حسینی پذیرای مهمانان نخواهد بود که این خود می تواند کمک شایانی به جلوگیری از ابتلای افراد زیادی به ویروس کرونا گردد.

حال که خود پذیرای مهمانان نیستیم، بهتر است خودمان نیز با احترام به هم وطنان مان در سایر استان ها، بار سفر را بر زمین گذاشته و خیال سفر چند روزه را به پاس رنجی که کادر درمانی تا به امروز متحمل شده اند، از سرمان بیرون کنیم. فراموش نکنیم رعایت پروتکل های بهداشتی در محل زندگی مان به مراتب آسان تر و مطمئن تر از رعایت این پروتکل ها در سفری است که از ابتدا نباید شروع می شد.

تعطیلی تعطیلات؛ عادت نکردن به عادات

استفاده از ماسک و رعایت سایر پروتکل های بهداشتی، امروز بیش از هر توصیه دیگری طنین انداز است. حال که قرار است عزاداری سید و سالار شهیدان با سبک و سیاق جدید برگزار شده و یوم العباس زنجانی ها با رنگ کمک مومنانه، رنگ دیگری به هشتم محرم بدهد، چه بسا ترک بعضی از عادات نیز می تواند تسکین دهنده کسانی باشد که یک سال در انتظار چنین روزهایی، لحظه شماری می کردند.

وقتی شرایط کرونایی، پایتخت شور و شعور حسینی را از پذیرش مهمانان معذور می دارد، باید به عادات مان عادت نکنیم، بار سفر را که پر از رنج کادر درمانی و آلام کسانی است که این روزها روی تخت بیمارستان نفس شان به شماره افتاده است، نبندیم و اجازه دهیم جاده ها در این روزها نفس راحتی بکشند و زیبایی جاده چالوس را با رفتار خودخواهانه خود لوث نکنیم.

امروز که شروعگر تعطیلات چند روزه است، آزمون دیگری برای من و شماست، آزمونی که یکی از چهار گزینه ناگزیر آن تعطیلات است. بی تردید تعطیل کردن تعطیلات پیش رو، آن هم در فصل تابستان، موضوعی است که خیلی ها حتی حاضر نیستند به آن فکر نمایند، چون معتقدند انسان باید در لحظه زندگی کند اما بعضی دیگر معتقدند می گردد با عادت نکردن به عادات گذشته، برای دیگران هم لحظات خوبی را رقم زد.

اعمال محدودیت ها؛ شاید وقتی دیگر

زنجان از ابتدای شیوع ویروس کرونا جزو استان هایی است که در چندین نوبت اعمال محدودیت را در بخش های مختلف، از جمله مبادی ورودی شهرهای مختلف استان تجربه نموده است. این روزها همان روزهایی است که زنجانی ها را به شهر شور و شعور حسینی شهره نموده اما میزبانی نکردن در این شرایط همان شعوری است که ایجاب می نماید برای تسکیل آلام بشری، مقدم بر هر شوری باشد.

همه مسئولان استان از استاندار گرفته تا فرماندار شهرستان زنجان، این روزها دغدغه مند به دنبال راهکاری برای حضور نیافتن مهمانان در زنجان است، متفق القول بر این باور هستند که در شرایط کنونی از پذیرش مهمانانی که هر سال برای حضور در مراسم یوم العباس به زنجان سفر می کردند، معذوریم و بی تردید چنین شرایطی می تواند برای سایر استان ها نیز در میزبانی نکردن از ما که قصد سفر داریم، صادق باشد.

شاید اعمال محدودیت ها در مبادی ورودی شهرها در زمان ابتدای شیوع کرونا، امری عادی جلوه کند؛ چرا که هنوز آحاد جامعه به عمق فاجعه پی نبرده اند اما امروز که نزدیک به هفت ماه از شیوع این ویروس در جهان و کشورمان می گذرد، به نظر می رسد اعمال چنین محدودیت هایی - هر چند لازم - اما نشان دهنده آن است که ما ایرانی ها تحت هر شرایطی حاضر نیستیم عادات مان را کنار گذاشته و دوراندیش باشیم.

سفر را صِفر کنیم

کم کم بوی پاییز از هم اکنون به مشام می رسد، شاید بازگشایی مدارس از نیمه های شهریور، بوی ماه مهر را چند هفته زودتر پراکنده نموده اما نمی توان با وجود حاکم بودن چنین شرایطی، حضور فصل خزان را به فال نیک گرفت؛ چرا که همه ما می دانیم فارغ از خس خس برگ های بر زمین مانده، خستگی مستولی شده بر تارک کادر درمانی باعث خواهد شد تا تاب مقاومت در برابر کرونا و دوست صمیمی اش آنفلوانزا را نداشته باشیم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان که در خط مقدم این مقاومت حضور دارد، این روزها توصیه اکید دارد که زنجانی ها از سفر کردن در ایام تعطیلات بپرهیزند و آن را به صِفر برسانند؛ چرا که آمار حاکی از آن است که اگر قرار باشد میزان سفرها یک دهم افزایش یابد، در آن صورت شاهد افزایش 2 درصدی آمار مبتلایان به بیماری کرونا خواهیم بود و این یعنی سفر بی بازگشت که ممکن است برای هر یک از ما رقم بخورد.

قبل از اینکه بار سفر را ببندیم، نباید فراموش کنیم که بعضی از پدران به دلیل از دست دادن شغل شان در این شرایط، خیلی وقت است که بار معیشت خود را بسته اند. آری، چه بسیارند نان آورانی که با هر بار سفر کردن ما، تعداد نان سفره های شان به صِفر می رسد، هر بار که ما در کنار دریا به جست و خیز می پردازیم، آن ها به دنبال ساحلی هستند تا دست های خالی شان را در شن های آن پنهان نمایند.

گردن گیر کروناگردی نشویم

کم کم صدای بوق خودروهایی که مقصدشان یکی است، به گوش می رسد، کم کم کمر جاده ها از انبوه مسافران خم می گردد، کم کم پزشکان و پرستارانی که این روزها گان به تن شان چسبیده و جهان را از پشت شیلد تیره و تار می بینند، به این باور می رسند که هنوز فاصله آن ها برای حضور در جمع خانواده های شان، فاصله معنی داری است و باید سد محکمی برای موج دیگری از کرونا باشند.

ما را چه شده است، مگر همان مردمی نیستیم که هشت سال در مقابل ابرقدرت ها در جنگ جهانی کوچک مقاومت کردیم و یک وجب از خاک کشور را به دشمن ندادیم. ما را چه شده است، مگر همان مردمی نیستیم که به هنگام وقوع بلایای طبیعی، دست کمک به سوی هم وطنان مان دراز کردیم تا دست شان پیش هر کس و ناکس دراز نگردد. ما را چه شده است که امروز تاب مقاومت در برابر تعطیلات بکر را نداریم.

اگر امروز بار سفر را برای تعطیلات چند روزه می بندیم، حواس مان باشد به قدری این بار را سنگین کنیم که سنگینی باری که بر دوش کادر درمانی، بر دوش پدرانی که کسب و کار خود را از دست داده اند، بر دوش فعالان ورزشی که این روزها خانه نشین شده اند، بر دوش زائرانی که سال جاری حاجی نشدند، بر دوش عاشقان یوم العباس که سال جاری در کنار یار دیرین امام حسین (ع) نیستند و ...، احساس نگردد.

سفر نرویم، گردن گیر کروناگردی نشویم، در خانه بمانیم.