قهرمان محله ، معلمی که کارفرمای بچه های کم توان ذهنی است
به گزارش صبح مهریز، 7سال پیش از آموزش و پرورش بازنشسته شده، اما به قدری به شاگردانش دلبستگی دارد که نتوانسته دست از آنها بکشد. با اینکه شاگردان علی فردایی مهربانی کم توان ذهنی هستند، اما آنها را مشغول کار نموده و کنار همدیگر وسایل ورزشی می سازند.
خبرنگاران- ابوذر چهل امیرانی: کارگاه شان در اطراف امین آباد شهرری است و این معلم ورزش و 10نفر از شاگردان مدرسه استثنایی طاهر، در آن مشغول ساخت میز فوتبال دستی با ابزاری ساده هستند که اتفاقاً مشتری های زیادی هم دارد.
فاطمه محمدی مادر یکی از دانش آموزان می گوید: واقعاً مهارت آموزی و کار کردن با بچه هایی که کم توان ذهنی هستند، بسیار سخت است. این را خودمان که بچه ها توانیاب داریم، بهتر درک می کنیم. با این وجود، آقای مهربانی در کارگاه خود اقدام به اشتغال این بچه ها نموده و با حوصله زیاد نحوه ساخت لوازم ورزشی را به آنان آموزش می دهد.
وی ادامه می دهد: نگه داری این بچه ها در خانه هم سخت است و از طرفی نمی توانیم آنها را تنها به خارج از خانه بفرستیم چون ممکن است دچار سانحه شده یا با همسن های خود گلاویز شوند. از وقتی که پسرم حمید به این کارگاه آمده، بازیگوشی هایش را کنار گذاشته و اینجا هرکاری از دستش برمی آید، انجام می دهد. احساس سرزندگی دارد و خود را فردی مفید می داند. از طرف دیگر توانسته یاری خرج خانواده باشد و وقت خود را بی فایده سپری نکند.
پدر یکی دیگر از بچه ها که مایل به معرفی خود و فرزندش نیست، می گوید: در مدارس استثنایی برای مهارت آموزی دانش آموزان برنامه ریزی می گردد و بچه ها مهارت هایی مثل کار با چوب و فلز را یاد می گیرند، اما پس از فارغ التحصیلی خانه نشین می شوند و یادگیری این مهارت ها سودی برایشان ندارد.
او اضافه می نماید: آقای مهربانی با راه اندازی این کارگاه و مشغول کردن دانش آموزانش، آنها را به فراورینماینده های زبردستی تبدیل نموده که اینک می توانند برای خودشان کسب وکاری راه بیندازند. البته در کنار این بچه ها، افراد زیادی هم که معلولیت نداشتند، با مهارت آموزی در اینجا توانسته اند کارگاهی برای خود راه اندازی نمایند و برای خودشان کسب عایدی داشته باشند.
پدر یکی دیگر از بچه ها می گوید: بچه ها ما نه تنها در این کارگاه مشغول کار شده اند، بلکه روحیه همدلی پیدا نموده اند. با همدیگر برای ساخت لوازم ورزشی همکاری می نمایند و در غم و شادی یکدیگر شریک هستند. اگر یکی از آنها اسباب کشی داشته باشد، بقیه برای یاری به او حاضر می شوند و همدیگر را مثل برادرشان دوست دارند. آقای مهربانی بیش از کار، به رعایت احترام در این کارگاه تأکید دارند و از بی احترامی و رفتار نامناسب بچه ها نسبت به یکدیگر به آسانی نمی گذرند.
این بچه ها وظیفه خود را به برترین شکل انجام می دهند
علی فردایی مهربانی از کودکی در کنار تحصیل، به فعالیت در مشاغل مختلف پرداخته و در نوجوانی با برادرش که معلم حق التدریس بود، تصمیم گرفتند کاری برای خودشان راه بیندازند. آن موقع، خیلی از بچه ها عاشق فوتبال دستی بودند و مهربانی و برادرش با برانداز کردن این وسیله ورزشی که یکی از همسایه ها خریده بود، به فکر فراوری آن افتادند.
لوازم موردنیاز را تهیه نموده و در زیرزمین خانه پدری شان مشغول درست کردن این وسیله ورزشی شدند. نخستین محصول فراوریی خود را به پدر یکی از دوستان شان سپردند تا در مغازه اش بفروشد و وقتی اشتیاق مردم برای خرید آن را دیدند، آغاز به فراوری تعداد زیادی فوتبال دستی کردند.
همان زمان، مهربانی به خدمت سربازی رفت و برادرش به تنهایی این کار را انجام داد. او پس از سرانجام خدمت سربازی، به عنوان معلم حق التدریس در آموزش و پرورش پذیرفته شد، ولی به علت تأخیر در آماده شدن مدارکش، مجبور به فعالیت در مدرسه استثنایی طاهر شد. ابتدا دوست داشت هرچه سریع تر از این مدرسه به مرکز دیگری منتقل گردد، اما به زودی دلبسته شاگردانش شد. او در کنار تدریس، شغل خود را توسعه داد و به علت افزایش سفارش ها، کارگاهی در اطراف شهرری اجاره کرد. کمی بعد به کارگر نیاز پیدا کردند تا سفارش ها را با سرعت بیشتری تحویل دهد.
مهربانی می گوید: من که توانایی و مهارت شاگردانم را دیده بودم، تصمیم گرفتم یکی از آنها را در کارگاه استخدام کنم. این بچه ها حوصله و دقت زیادی برای انجام کار دارند و هیچ وقت از کارهای تکراری خسته نمی شوند. به همین علت، در کارهای فراوریی بازدهی خیلی خوبی دارند. کم کم 9نفر دیگر از بچه ها را به اینجا آوردم و فوت و فن کار را به آنها یاد دادم. با اینکه اوایل مجبور بودم روش کار را چندین بار به آنها آموزش دهم، اما به جرأت می توانم بگویم که آنها مانند افراد معمولی و حتی بهتر از آنها وظیفه خود را انجام می دهند. این بچه ها به کار و محصولات شان حساسیت و تعصب دارند و تا زمانی که سفارش مشتری ها را کامل ننمایند، دست از کار نمی کشند، حتی اگر من به آنها اعلام کنم که کار را تعطیل نمایند.
مهربانی همه کارگرانش را بیمه نموده و حقوق آنها را مطابق قانون وزارت کار پرداخت می نماید. او قلق همه بچه ها را به خوبی می داند و هیچ وقت از دستمزد آنها به خاطر خراب کردن سفارش ها کسر ننموده است. در کنار فعالیت در این کارگاه، هرازگاهی به مدرسه هم می رود تا اگر یاریی از دستش برمی آید، برای بچه های محصل انجام دهد.
منبع: همشهری آنلاین