با اضطراب این روز های خود چه کنیم؟ - صبح مهریز

به یک گروه اعلام کردند که قرار است به زودی در آزمونی سخت شرکت نمایند، اما به گروه دیگر گفتند برنامه بعدی آن ها فعالیت ساده ای خواهد بود. هدف روان شناسان از این برنامه، افزایش اضطراب در گروه اول همزمان با آرام نگه داشتن گروه دوم بود. آن ها می خواستند ببینند رفتار گروه مضطرب در زمان حضور در اتاق انتظار، چه تفاوت هایی با گروه دیگر دارد.

نتیجه این آزمون روان شناسی، یافته ای مهم را به جهانی روان شناسی ارائه کرد. گروهی که مضطرب بودند، به شکلی محسوس بیشتر شروع به مصاحبه با هم گروهی های خود کردند. در مقابل، اما گروهی دیگر، چندان در پی شروع مصاحبه در اتاق انتظار نبودند.

بر اساس این مطالعه و دیگر مطالعات مشابه در این حوزه، روان شناسان به این نتیجه رسیدند که افراد مضطرب احتیاج به مصاحبه و ارتباط اجتماعی با دیگران دارند. مطالعات بعدی تایید کرد که این افزایش ارتباط می تواند به افراد یاری کند تا اضطراب خود را کاهش دهند و حمایت اجتماعی- عاطفی لازم برای مدیریت شرایط سخت را تا حدی پیدا نمایند.

هفته ای پرماجرا برای همه ما

حالا بیایید به حال خودمان در این روز ها نگاهی بیندازیم. بامداد آدینه، همه ما ناگهان متوجه افزایش قیمت بنزین شدیم. تصمیمی که با دلایل مختلف اتخاذ شد واز همان روز بهانه برای مضطرب شدن ما مهیا شد. به ویژه که این تصمیم به شکلی ناگهانی اعمال شد و توضیحات تکمیلی آن تا از راه برسد، یکی دو روزی طول کشید.

داستان اضطراب ما هر چند با افزایش قیمت بنزین شروع شد، اما با آن به پایان نرسید. بعد از شروع تغییر نرخ بنزین و ایجاد یک سری اغتشاشات و تخریب اموال عمومی، اختلالات اینترنت شروع و شبکه های اجتماعی خارجی از دسترس خارج شد؛ تصمیمی که برای پیشگیری از مسائل بیشتر گرفته شده بود.

این تصمیم هر چند توانست به آرام ماندن جو روانی جامعه یاری کند و ما را از گزند برخی مسائل اساسی، چون به هم خوردن امنیت دور نگه دارد، اما از سوی دیگر امکانی برای ارتباط با دیگران را از دسترس ما دور نموده بود. دور شدنی که می توانست با توجه به عادت ما به این سبک ارتباط، به اضطراب بسیاری از ما بیشتر دامن بزند.

اضطرابی که می تواند ناشی از استفاده غیر اصولی و معتادگونه برخی از کاربران شبکه های اجتماعی باشد. این یک واقعیت است که کاربران ایرانی کمابیش در صدر مصرف نمایندگان اینترنت در جهان قرار دارند، اما این تمام ماجرا نبود.

آینده و ابهامی که با آن دست به گریبانیم

در روان شناسی مفهومی داریم به نام تحمل ابهام. منظور از این اصطلاح، توانایی افراد در مدیریت هیجانات خود در زمان روبرو شدن با موضوعی مبهم است یعنی این که فرد بتواند در عین حال که نمی داند چه چیزی انتظارش را می کشد، احساسات خود را مدیریت کند و برنامه های خود را پیش ببرد.

افزایش ناگهانی قیمت بنزین و نگرانی از این که اقتصاد بعد از این به کدام سو خواهد رفت، چالشی جدید برای هر کدام از ما در این روزهاست. حالا همه ما با شرایطی روبه رو هستیم که نمی دانیم دقیقا چه چیزی به لحاظ مالی انتظار ما را می کشد. تحمل این شرایط مبهم به خودی خود، کار آسانی نیست، اما انگار داستان شرایط مبهم بعد از افزایش بنزین، به ویژه در دو، سه روز ابتدایی این هفته، پیچیده تر از این حرف ها بود.

از سویی دولت نیز در ابتدای هفته توضیحات مرتبط با این طرح را به صورت قطره چکانی اعلام می کرد. عجیب نیست که در چنین شرایط مبهمی، همه ما فشار دوچندانی را بر دوش خود حس می کردیم.

ما و این اضطراب فراگیر

این روزها، اما عوامل استرس زای دیگری نیز برخی از ما را تحت فشار گذاشته است؛ به رغم آن که از منافع کلان قطع اینترنت در شرایط فعلی برای جلوگیری از گسترش اغتشاش های اتفاق افتاده شده در این چند روز با خبریم، اما برخی از ما در بستر شبکه های اجتماعی، فعالیت مالی می کردیم، حالا با محدودیت دسترسی به این شبکه ها شاهد دست انداز های تازه ای در شرایط مالی خود هستیم.

برخی از ما که به مدد شبکه های اجتماعی از حال اعضای خانواده و اقوام خود در خارج از کشور باخبر می شدیم، اکنون چند روزی است که از آن ها بی خبریم و باید به شیوه های قدیمی همچون پیامک و تماس از آن ها با خبر شویم.

حالا باید چه کار کنیم؟

این روز ها برخی از ما مضطرب هستیم و بهانه هم برای این موضوع کم نیست، اما شاید با خود فکر کنید، چه می گردد کرد؟ واقعیت این است که پاسخ دادن به این سوال، بسیار سخت است. اما شاید دم دست ترین راه برای هر یک از ما، همان چیزی باشد که ابتدای متن نیز به آن اشاره شد.

درباره اضطراب خود حرف بزنیم، بنویسیم و البته به درددل های اطرافیان بدون این که بخواهیم به اجبار آن ها را آرام سازیم، گوش دهیم. مصاحبه و داشتن رابطه عاطفی، قدیمی ترین حربه بشر برای کم کردن اضطراب خویش است.