قهرمانی نوبرانه تکواندو نوجوانان ایران و چرخه ای که باید کامل گردد - صبح مهریز

اما اتحادیه تکواندو آسیا 5 سال بعد اقدام به برگزاری مسابقات این رده سنی در سطح قاره کهن نمود. مسابقاتی که اولین دوره آن سال 2001 در هوشی مینه ویتنام برگزار گردید و تیم ملی ایران با راهنمایی بیژن مقانلو با یک طلا و شش نقره نایب قهرمان شد. غیر از سومین دوره که تیم کشورمان با راهنمایی فرجام دانش عنوان پنجمی را کسب کرد، در سایر دوره ها تیم ایران روی سکوی نایب قهرمانی بوده و در آخرین دوره نیز قهرمان شد.

نکته مهم اینکه در 5 مورد از این نایب قهرمانی ها محمدرضا زوار به عنوان مربی یا سرمربی حضور داشته و در کسب عنوان قهرمانی نیز به عنوان سرمربی تیم ملی را راهنمایی کرد. زوار در سال 2010 که تیم ملی ایران در تیخوانا مکزیک قهرمان دنیا شد به عنوان سرمربی و در 2018 حمامات تونس به عنوان مدیرفنی در کنار نوجوانان حضور داشته است. به عبارت سادهتر زوار با یک قهرمانی دنیا، یک قهرمانی آسیا، 5 نایب قهرمانی آسیا و چهار نایب قهرمانی دنیا، حضور در دو المپیک 2014 نانجینگ(طلای اسحاقی و برنز صالحی مهر) و 2018 بوینس آیرس(دو طلای اشکوریان و خسروی) پرافتخارترین مربی ایران در این رده سنی است.

در واقع تیمی که 2010 قهرمان دنیا شده بود، 8 سال طول کشید تا در قاره کهن عنوان قهرمانی را تصاحب کند. این خود بیانگر آن است که رقابت در قاره آسیا سخت تر از مسابقات دنیای است. چرا که حضور تیم های مدعی چون کره جنوبی، ایران، تایلند، اردن و حتی تیم نوظهور چین سالهاست با سرمایه گذاری گسترده در رده نوجوانان به دنبال پیشرفت در این رشته با ثبات در المپیک است.

اما رقابتهای دنیای و آسیایی در این رده سنی از زاویه دیگر نیز قابل آنالیز است. سئوال این است که در طول نزدیک به 20 سال گذشته از همین رقابتهای آسیایی که تیم های ایران یک پای سکوی قهرمانی بوده اند، چند تکواندوکار پیروز شده اند خود را در رده بزرگسالان به تیم ملی رسانده و مدالهای دنیای و یا المپیک کسب نمایند؟

از سال 2000 که تکواندو به صورت یک ورزش رسمی وارد المپیک شده، تکواندو ایران دو طلا، یک نقره و دو برنز از این رویداد مهم کسب نموده که دو طلا و یک برنز را هادی ساعی کسب نموده است. یک نقره محمد باقری معتمد و یک برنز یوسف کرمی که هر دو سابقه حضور در تیم های نوجوانان و کسب مدال آسیایی و دنیای دارند.

در رقابتهای دنیای هم نفراتی چون یوسف کرمی، محمد باقری معتمد، کوروش رجلی، علیرضا نصر، حسین تاجیک، مسعود حجی زواره، میثم باقری، فرزاد عبداللهی، ابوالفضل یعقوبی، سعید رجبی، فرزان عاشورزاده، میرهاشم حسینی و ... از جمله نفراتی بودند که سابقه حضور در تیم های نوجوانان را داشته و بعضا مدال هم کسب نموده اند.

نکته اینکه چرخه حضور تکواندوکاران از رده های سنی پائین به بالاتر در تیم های ملی به درستی فعال نیست. اینکه از میان نزدیک به 90 تکواندوکاری که به همین مسابقات آسیایی در 18 سال گذشته اعزام شده اند، نزدیک به 10 درصد توفیقات دنیای داشته اند. این آمار در بخش دختران بسیار پائین تر است. تیم های دختران ما نتایج درخشانی در نوجوانان آسیا و دنیا کسب نموده اند، ولی غیر کیمیا علیزاده و یا مهلا مومن زاده، تکواندوکار دیگری به سطح مدال آوری در دنیا نرسیده ایت.

با این شرایط باید اذعان داشت که این موضوع نمی تواند آمار امیدوار نماینده ای باشد. امید می رود با وجود تورنمنت های متعددی که در تکواندو وجود دارد، فدراسیون شرایط حضور تعداد بیشتری از جوانان با استعداد را در این دست رقابتها فراهم کند تا ضمن کسب تجربه بین المللی، با افزایش امتیاز در سیستم رنکینگ، بتوانیم نفرات بیشتری در جهت کسب سهمیه بخصوص در بخش دختران برای المپیک های آینده آماده کنیم. ضمن اینکه از این طریق به خوبی می توان چند تیم را برای مسابقات مهم آسیایی و دنیای تدارک دید.

در انتها باید امیدوار بود وزارت ورزش از ردیف بودجه استعدادیابی بخشی را به فدراسیون ها برای حفظ و ارتقا این دست سرمایه ها اختصاص دهد و کمیته ملی المپیک نیز با نگاه به المپیک 2022 سنگال (نوجوانان) به فکر پیروزیت در این رویداد مهم باشد نگاه ویژه ای به این استعدادهای کشف شده نشان دهد.